چرا با کم‌کردن Recovery، واحد RO ما کمتر CIP رفت و ممبران‌ها عمر بیشتری کردند؟

وضعیت اولیه: Recovery بالا، CIP‌های پشت‌سرهم

واحد مورد بحث، یک سیستم لب‌شور با ممبران‌های ۸ اینچ بود که بر اساس طراحی اولیه با Recovery حدود ۷۵٪ کار می‌کرد. این مقدار اگرچه مصرف آب خام را کم می‌کرد، اما در عمل باعث افزایش غلظت نمک در کنسانتره و بالا رفتن احتمال Scaling شده بود. طبق الگوی داده‌ها و بر اساس منطق مقاله بازیابی ایده‌آل در RO مشاهده شد که افت فشار و افت دفع نمک هر ۴۵ تا ۶۰ روز، سیستم را مجبور به CIP می‌کند.

بازطراحی Recovery و پایش پارامترهای کلیدی

در گام بعد، Recovery از ۷۵٪ به حدود ۵۵–۶۰٪ کاهش داده شد؛ عددی که با توجه به TDS، سختی و سیلیس خوراک، در محدوده ایمن قرار می‌گرفت. این تصمیم در کنار انتخاب درست آنتی‌اسکالانت و کنترل SDI باعث شد سرعت تشکیل رسوب در استیج اول و دوم به‌طور محسوسی کاهش یابد.

برای مدیریت علمی CIP، تیم بهره‌برداری بر اساس راهنمای CIP ممبران قدم‌به‌قدم شاخص‌هایی مثل افت شار نرمال‌شده، افزایش ΔP و تغییر هدایت پرمیت را روزانه ثبت کرد تا زمان بهینه شست‌وشو به‌جای احساس، با داده مشخص شود.

بهینه‌سازی خود فرآیند CIP

در کنار کاهش Recovery، خود فرآیند CIP نیز استانداردسازی شد. نوع آلودگی با تحلیل داده‌ها و مشاهدات تشخیص داده شد و بر این اساس، ترکیب شوینده اسیدی و قلیایی متناسب با توصیه‌های مواد شوینده ممبران و انتخاب CIP مناسب اصلاح شد. همچنین از محلول‌های آماده‌ای که در خرید محلول شستشوی ممبران معرفی شده‌اند استفاده شد تا ترکیب شیمیایی کنترل‌پذیرتر باشد.

دما، pH، زمان سیرکولاسیون و مرحله فلاش نهایی با پرمیت، همگی طبق چک‌لیست اجرا شدند تا هر CIP بیشترین احیای ممکن را بدون آسیب به پلی‌آمید فراهم کند.

نتیجه: سه برابر شدن فاصله CIP و کاهش OPEX

پس از اعمال تغییرات، Recovery جدید و برنامه CIP به‌مدت یک سال پایش شد. فاصله بین دو شست‌وشو از حدود ۲ ماه به نزدیک ۵–۶ ماه رسید؛ در حالی‌که کیفیت پرمیت در محدوده هدف باقی ماند و دبی تولید نیز با تنظیمات جدید پایدار شد. بخشی از این موفقیت به انتخاب درست ممبران و طراحی قطار برمی‌گردد که در صفحه ممبران لب‌شور و طراحی واحدهای BWRO به اصول آن اشاره شده است.

جمع‌بندی این کیس‌استادی ساده است: گاهی کاهش منطقی Recovery و پذیرش کمی پساب بیشتر، در مقابل کاهش تعداد CIP، افزایش عمر ممبران و کاهش توقف‌های ناخواسته، از نظر اقتصادی و عملیاتی کاملاً به‌صرفه‌تر است.